ចាងហ្វាងកាសែតចលនាសង្គមប្រកាសលក់ផ្ទះដើម្បីយកលុយធ្វើកាសែត!?
16-September-2024 / ព័ត៌មានជាតិ
ភ្នំពេញ៖ខ្ញុំបាទពុតសាម៉ាត់ចាងហ្វាង«ចលនាសង្គម»ដំណឹងលក់ផ្ទះល្វែងបន្ទាន់តម្លៃ១៥០០០ដុល្លាទំហំ(បណ្តោយដី៣៣និងទទឹង១០)មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិវៃវេទឃុំរាបស្រុកពារាំងខេត្តព្រៃវែង។
មូលហេតុត្រូវបានលោកពុតសាម៉ាត់អហអាងថា៖ព្រោះតែអត់ប្រាក់យកទៅចុះបញ្ជីពាណិជ្ជកម្មនិងកិច្ចការពារម៉ាកនិងពាណិជ្ជមនាមនៅក្រសួងពាណិជ្ចកម្មសម្រាប់ការចេញអាជ្ញាប័ណ្ណលើវិស័យព័ត៌មាននិងសោតទស្សន៍។ព្រោះប្រសិនបើគ្មានលុយទៅចុះបញ្ជីពាណិជ្ជកម្មនិងកិច្ចការពារម៉ាកទេក៏មិនត្រូវបានសាលាខេត្តឬរដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញបន្តអាជ្ញាប័ណ្ណកាសែតឲ្យឡើយ។
ជាងនេះទៅទៀតនោះក្រសួងព័ត៌មានក៏មិនផ្តល់ប័ណ្ណឲ្យចុះយកព័ត៌មានបានដែរ។ជាពិសេសនោះគឺខ្ញុំបាទអត់លទ្ធភាពបង់ធនាគារ។សូមបញ្ជាក់ថាក្រសួងពត៍មាននិងក្រសួងពាណិជ្ចកម្មបានចេញប្រកាសអន្រក្រសួងតម្រូវឲ្យសារពត៍មានត្រូវចុះបញ្ជីរក្រុមហ៊ុននៅក្រសួងពាណិជ្ចកម្មនិងបង់ពន្ធទើបក្រសួងពត៍មានចេញអាជ្ញាបណ្ណ័ឲ្យថ្វើសកម្មភាពសារពត័មាន។
សម្រាប់លោកសាម៉ាត់លោកនិយាយថា៖សារព័ត៌មានគឺជាស្ថាប័នឯករាជ្យនិងដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ធ្វើជាព្រាបនាំសារពីប្រជាពលរដ្ឋទៅរដ្ឋាភិបាលនិងពីរដ្ឋាភិបាលទៅប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការរួមចំណែកជួយដល់សង្គមជាតិ។ផ្ទុយពីពាណិជ្ជករជាម្ចាស់សហគ្រាសឬក្រុមហ៊ុនវិនិយោគដែលគេប្រកបអាជីវកម្មធ្វើកិច្ចសន្យារវាងបុគ្គលពីរនាក់ឬច្រើនដែលដាក់រួមគ្នានូវទ្រព្យសម្បត្តិចំណេះដឹងឬសកម្មភាពរបស់បុគ្គលទាំងនោះដើម្បីប្រកបពាណិជ្ជកិច្ចរួមគ្នាក្នុងគោលបំណងស្វែងរកប្រាក់ចំណេញ។
អ្នកសារព័ត៌មានគឺជាកញ្ចក់ដែលបានឆ្លុះបញ្ចាំងនូវគោលនយោបាយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាដែលកំពុងអនុវត្តនូវរឿងជាក់ស្តែងផ្ទាល់តែម្តងដែលកំពុងតែកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្ន។ការឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្នកសារព័ត៌មានបានធ្វើឲ្យមានការកែប្រែនូវគោលនយោបាយមួយចំនួន។អ្នកព័ត៌មានធ្វើសង្គ្រាមតែដើម្បីផលប្រយោជន៍សាកលអ្នកព័ត៌មានគឺជាតួអង្គម្នាក់ក្នុងសង្គម។
ប៉ុន្តែមិនមែនជាតួអង្គនយោបាយទេបើទោះជាតួនាទីសង្គមរបស់អ្នកយកព័ត៌មានមានជះឥទ្ធិពលនយោបាយក៏ដោយ។គុណតម្លៃដែលជាកំណល់ជួយទ្រសកម្មភាពវិជ្ជាជីវៈរបស់អ្នកព័ត៌មានគឺដើម្បីគុណតម្លៃប្រយោជន៍សាកលពោលគឺសន្ដិភាព ប្រជាធិបតេយ្យ សេរីភាព សាមគ្គីភាព សមភាព ការអប់រំ សិទ្ធិបុរស សិទ្ធិស្ត្រី សិទ្ធិកុមារ ការរីកចម្រើនសង្គម។ល។ តែពិតណាស់ថាសំណេររបស់អ្នកកាសែតរួមចំណែកក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរសង្គមនិងនយោបាយ។
អ្នកសារព័ត៌មានជាទូទៅត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកឃ្លាំមើលសង្គម ជាអ្នកសង្កេតការណ៍សង្គមឬជាកញ្ចក់សម្រាប់មន្ត្រីឆ្លុះមើលខ្លួនឯងដើម្បីដុះក្អែលចេញ។ក្នុងខណៈពេលដែលមន្ត្រីក្នុងប្រទេសកុំម្មុយនីសមួយចំនួនចាត់ទុកអ្នកសារព័ត៌មានជាសត្រូវឬជាតួអង្គចាក់រុកនោះនៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យសេរីឯណេះវិញអ្នកកាសែតត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាដៃគូរអភិវឌ្ឍប្រទេសដោយខានមិនបាន។
តាមលោកសាម៉ាត់៖អ្នកកាសែតមិនមែនជាអ្នករុកគួនមន្ត្រីទេ។តែពួកគេធ្វើការក្នុងតួនាទីដើម្បីបម្រើពលរដ្ឋដែលចង់ដឹងពីសកម្មភាពរបស់មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលទាំងនោះ។នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់មិនសូវមានគំនិតគិតថាត្រូវតែគេចមុខពីអ្នកកាសែតទេពីព្រោះ នៅពេលដែលពួកគេកាន់តំណែងខ្ពស់ជាលក្ខណៈស្វ័យប្រវត្តិពួកគេត្រូវតែឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួររបស់អ្នកកាសែតដែលជាសាវ័ករបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។
ប្រសិនបើមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់មិនចង់អោយអ្នកសារព័ត៌មានរំខានលុះត្រាតែមន្ត្រីរូបនោះកុំស្ថិតនៅក្នុងតំណែងជាន់ខ្ពស់ដែលទទួលបានការគាំទ្រពីរាស្ត្រ។ម្យ៉ាងទៀតមន្ត្រីដែលរអានឹងអ្នកសារព័ត៌មានមន្ត្រីរូបនោះអាចមានភាពអាថ៌កំបាំង។រាស្ត្រអាចផ្តល់តំណែងជូនមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់បាន តែត្រឡប់មកវិញមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់មិនអាចលាក់បាំងសកម្មភាពរបស់ខ្លួនដែលត្រូវបម្រើរាស្ត្រឡើយ។តម្លាភាពនៅក្នុងទីងងឹតគឺជារឿងអាថ៌កំបាំងនិងជារឿងគួរអោយសង្ស័យ។
លោកចាងហ្វាងរូបនេះរំលឹកថា៖យើងទាំងអស់គ្នាជាជនរួមជាតិខ្មែរតែតែធ្លាប់ឮប្រសាសន៍សម្តេចតេជោហ៊ុនសែននៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍តាមវិទ្យុនិងទំព័រកាសែតថាអ្នកកាសែតប្រៀបបាននិងអ្នកឆ្លុះកង្កែបធ្វើការទៅតាមឆន្ទៈមិនមានប្រាក់បៀវត្សរ៍មានតែប្រាក់ឃើញតែប៉ុណ្ណោះមានន័យថាកាំម៉េរ៉ាគឺជាភ្លើងពន្លឺសម្រាប់អ្នកកាសែតដើរឆ្លុះកង្កែបឃើញមួយវាយមួយឃើញពីរវាយពីរនោះហើយគឺជាប្រាក់ឃើញ។នៅក្នុងសង្គមមួយមិនថាជាសង្គមប្រជាធិបតេយ្យឬជាសង្គមពាក់កណ្តាលសេរីឬជាសង្គមនិយមឬជាសង្គមកុំម្មុយនីស្តក៏ដោយសារព័ត៌មានមានតួនាទីមិនអាចកាត់ថ្លៃបានក្នុងការរួមចំណែកអភិវឌ្ឍប្រទេសមួយអោយដើរនៅលើផ្លូវយុត្តិធម៌ ស្អាតស្អំ គ្មានអំពើពុករលួយគ្មានគំនិតបក្ខពួកនិយមមានសីលធម៌ល្អ។ល។
វត្តមានសារព័ត៌មាននៅក្នុងសង្គមមួយអាចជួយជំរុញអោយមនុស្សល្អរឹតតែចង់ធ្វើល្អតាមរយៈការចុះផ្សាយលើកទឹកចិត្តនិងកាត់បន្ថយចំនួនមនុស្សដែលធ្វើអំពើអាក្រក់តាមរយៈការចុះផ្សាយបែបរិះគន់ស្ថាបនាវត្តមាសារព័ត៌មាន(ឆ្លុះកង្កែប)អាជីពគឺខុសពីវត្តមានអាជីពក្រុមហ៊ុន។ចុះគ្មានពាណិជ្ជកម្មមួយផងឲ្យខ្ញុំទៅរកប្រាក់ឯណាបង់ជួយគិតផង!៕ពុតសាម៉ាត់
)
